ترانه‌خوان: گیتی
کلام: فرهاد شیبانی
موسیقی: اسفندیار منفردزاده
دختری اینجا نشسته داره گریه می‌کُنه
گُلدونِ یاس‌ش شکسته، داره گریه می‌کُنه
گودیِ گوشۀ لب‌هاش شده پیمونه‌ی آه
همه‌ی درها رو بسته، داره گریه می‌کُنه
دیگه بر اسبِ سفیدِ آرزوش سواری نیست
دیگه فانوس نگاهش پی رهگذاری نیست
بالش گُلدوزی‌ش هم گُلاش پلاسیده شده
دیگه باغچه‌ش پی انتظار هر بهاری نیست
کی میاد حوض بدون ماهی رو نگاه کنه؟
کی میاد پنجرۀ ستاره‌ها رو وا کنه؟
کی میاد مثل قدیم به وعده‌هاش وفا کنه؟
کی میاد اسم اونو پشت یه شیشه ـ ها ـ کنه؟
اون مث شاپرک پر سوی بارون کشیده‌اس
کی میاد خستگی‌هاشو از تنش جدا کنه؟
اگه من یه بال قد بالِ یه پروانه می‌داشتم
همه‌ی باغچه‌ها رو یک‌شبه زیر پا می‌ذاشتم
گُلای سر به زیرُ سراشونو بالا می‌کردم
دونه‌ی مهر و محبت تو دلِ پاییز می‌کاشتم
گُلدونِ یاس‌ش شکسته، داره گریه می‌کُنه
گودیِ گوشۀ لب‌هاش شده پیمونه‌ی آه
همه‌ی درها رو بسته، داره گریه می‌کُنه
دیگه بر اسبِ سفیدِ آرزوش سواری نیست
دیگه فانوس نگاهش پی رهگذاری نیست
بالش گُلدوزی‌ش هم گُلاش پلاسیده شده
دیگه باغچه‌ش پی انتظار هر بهاری نیست
کی میاد حوض بدون ماهی رو نگاه کنه؟
کی میاد پنجرۀ ستاره‌ها رو وا کنه؟
کی میاد مثل قدیم به وعده‌هاش وفا کنه؟
کی میاد اسم اونو پشت یه شیشه ـ ها ـ کنه؟
اون مث شاپرک پر سوی بارون کشیده‌اس
کی میاد خستگی‌هاشو از تنش جدا کنه؟
اگه من یه بال قد بالِ یه پروانه می‌داشتم
همه‌ی باغچه‌ها رو یک‌شبه زیر پا می‌ذاشتم
گُلای سر به زیرُ سراشونو بالا می‌کردم
دونه‌ی مهر و محبت تو دلِ پاییز می‌کاشتم
