گل گلدون من با صدای سیمین غانم

گل گلدون من

کلام: فرهاد شیبانی
آهنگ: فریدون شهبازیان
ترانه‌خوان: سیمین غانم

* * *

گُل گُلدونِ من شکسته در باد
تو بیا تا دلم نکرده فریاد

گُل شب‌بو دیگه شب بو نمی‌ده
کی گُل شب‌بو رو از شاخه چیده؟

گوشۀ آسمون، پُر رنگین‌کمون
من مثِ تاریکی، تو مثل مهتاب
اگه باد از سرِِ زلف تو نگذره
من می‌رم گُم می‌شم تو جنگل خواب

گُل گُلدونِ من، ماه ایوونِ من
از تو تنها شدم چو ماهی از آب
گُل هر آرزو، رفته از رنگ و بو
من شدم رودخونه، دلم یه مرداب

آسمون آبی میشه
اما گُل خورشید، رو شاخه های بید ‌
دلش می‌گیره

دره مهتابی میشه،
اما گُل مهتاب، از برکه‌های آب،
بالا نمی‌‌ره

تو که دست تکون می‌دی
به ستاره جون می‌دی
می‌شکُفه گُل از گُل باغ

وقتی چشمات هم میاد
دو ستاره کم میاد
می‌سوزه شقایق از داغ

گُل گُلدونِ من، ماه ایوُنِ من
از تو تنها شدم چو ماهی از آب

گُل هر آرزو، رفته از رنگ و بو
من شدم رودخونه دلم یه مرداب